در دل روستای سرسبز جعفرآباد شهرستان آشتیان استان مرکزی جایی که عطر خاک و نان در هم می‌آمیزد، بانویی ۵۰ ساله به نام خانم جعفرآبادی، با دستان هنرمندش، تار و پود زندگی را با رنگ عشق و خلاقیت در هم می‌تند. او که در کنار مادر خویش روزگار می‌گذراند، گلیم‌بافی را نه تنها وسیله‌ای برای تامین معاش، که رسالتی برای زنده نگه داشتن هنری اصیل و کهن ایرانی می‌داند.

خانم جعفرآبادی، با ذهنی خلاق، سرشار از نقش و نگار، بدون نیاز به نقشه و تنها با الهام از درونیات خود، گلیم‌هایی خلق می‌کند که هر بیننده‌ای را مسحور زیبایی و اصالت خود می‌سازد. طیف رنگی شاداب و هماهنگ در گلیم‌های او، گویی داستانی ناگفته را با ما در میان می‌گذارد؛ داستانی از خلاقیت بی‌کران، از عشقی که به هنر ورزیده و از روحی که در تار و پود هر گلیم دمیده شده است.

این بانوی کارآفرین، با دریافت ۵۰ میلیون تومان تسهیلات قرض‌الحسنه اشتغال کمیته امداد، توانسته است چرخ زندگی خود و مادرش را به گردش درآورد و در عین حال، میراث گرانبهای گلیم‌بافی ایرانی را در قلب روستای کوچکش احیا کند. ابتکار او به همین جا ختم نمی‌شود؛ او با استفاده از پارچه‌های اضافی و خرده‌ریزها، گلیم‌هایی منحصر به فرد و زیبا می‌بافد که نشان از ذوق و هنر سرشار بانوان ایرانی دارد.

خانم جعفرآبادی، فراتر از یک گلیم‌باف، سفیر هنر ایرانی در دنیای امروز است. او با هنر دستانش، قابلیت‌های بی‌نظیر این هنر سنتی را به نمایش می‌گذارد و نیازمند حمایت مسئولان برای معرفی بیشتر این هنر به جهانیان است. او نماد بارز زنانی است که در دل روستاها، با اراده و خلاقیت خود، چراغ فرهنگ و هنر ایران را روشن نگه می‌دارند.

گلیم‌های این بانوی هنرمند، با طرح‌های بدیع و کمتر مشابه، شاهدی بر این مدعاست که هنر اصیل ایرانی، همچنان زنده است و نفس می‌کشد؛ به شرطی که حامیانی چون او، و نگاهی قدرشناس چون ما، همراهش باشند.

اشتغال بانوان به ویژه بانوان روستایی نه تنها برای خودشان، بلکه برای خانواده و جامعه نیز اهمیت فراوانی دارد.

زمانی که بانوان روستایی از نظر مالی مستقل باشند، اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنند و احساس ارزشمندی بیشتری در جامعه دارند،اشتغال به بانوان قدرت انتخاب و تصمیم‌گیری بیشتری در زندگی شخصی و حرفه‌ای می‌دهد واستقلال مالی باعث کاهش وابستگی آنها  به دیگران می‌شود و امنیت بیشتری برایشان فراهم می‌کند.درآمد حاصل از اشتغال بانوان روستایی می‌تواند در بهبود سطح رفاه خانواده مؤثر باشد؛ تقویت و بالندگی زنان روستایی هنرمند می‌تواند الگو سازی خوبی برای دختران امروز و بانوان آینده باشد و آن‌ها را به سمت فعالیتهای هنری و احیای هنر های اصیل ایرانی تشویق کند .

 جامعه‌ای که از تمام ظرفیت‌های انسانی خود، اعم از مردان و زنان، به نحو احسن استفاده کند، به رشد اقتصادی پایدارتری دست خواهد یافت.

 هنرخانم جعفرآبادی نه تنها یک منبع درآمد، بلکه ابزاری برای حفظ و ترویج یک هنر ارزشمند است که این اهمیت را دوچندان می‌کند. حمایت مسئولان از چنین بانوانی، سرمایه‌گذاری بر روی فرهنگ، اقتصاد و توانمندسازی زنان در سطح جامعه است.

انتهای پیام